PROLOGUS

PROLOGUS

pars Dramatis, ex accessoriis ac secunda tiis praefatio erat praeparans Spectatores, vel excusatione Poetae, vel commendatione fabulae, vel expositione totius summae: cum Argumento ac Mimo, Comoediae fere propria. Prologo enim Argumentum i. e. περιοχὴ, paucis versibus comprehensum, praemitti solebat; sed in veteri Comoedia, neque Argumentum neque Prologum fuisse, ex Aristophanis ac Plauti collatione apparet. Genera eius quatuor, Α᾿ναφορικὸν, Συςτατικὸν, Γ᾿ποθετικον et Μικτὸν, recensent Auctores Poetitae Giess. l. 2. c. 9. quos vide. Coeterum μονοπρόσωπος, i. e. unius tantum personae, esse consuevit, apud Plautum tamen in Trinummo διπρόσωπος reperitur: Neque legitima pars fabulae habita est, quam vis in eiusdem Amphitryone, Mercurius et Prologum agat et magnam fabulae partem expediat. Quidam porro, Prologum Latinis tantum vendicantes, unum Calliam Atheniensem aiunt. Tragoediae eum addidisse, et Euripidem saepe Prologi aliquid habere simile, quem per plures personas introducat. Γ῾ποθετικὸν inprimis Prologum a Tragoe dia omnino esse alienum, propter notam materiam ex conditione illustrium, observant Eruditi. Vide quoque Io. Rosin. Antiquit. Rom. l. 5. c. 9. et Scaligerum inprimis de Arte Poct. Hinc Prologus Galeatus, nomen Praefationis, quam D. Hieronymus versioni Bibliorum praemisit, ubi inter alia, Hic Prologus, ait, Scripturarum, quasi galeatum principium omnibus libris, quos de Hebraeo vertimus, convenire potest. De eodem Sulpitius, Quod idem galeatum a quibusdam vocatur, quoniam ita eommune esse possit, ut in omnibus causis, quemadmolum galea suo galeato, omnibus possit indigis esse commune. Alii vero autumant sic dictum, quod, sicut galea caputdefendit, ita Prologus in principio libri appositus, totum eum ab Adversariorum detractionibus tuetur, vide Dominic. Macrum Hierolex.